İskender'in Dünyası

Kaç gündür yataktan kalkamıyorum, beni görebiliyor musun? Kaç gündür çorbadan başka bir yemek yiyemiyorum, onu da adım atabilmek, yaşayabilmek için içiyorum biliyor musun? Her sabah uyandığımda telefonumu elime alıyorum senden bir mesaj gelmiştir belki diye, öyle ağdalı cümleler değil, sıradan ancak beni önemsediğini belli eden bir mesaj “Seni özledim” diyen. İstersen ne kadar ağdalı cümleler yazabildiğini de biliyorum “Sensiz geçen her bir gün daha zor nefes alıyorum. Yüreğim daralıyor gözlerinin içerisine bakamadığımda, tenim kuruyor, ellerim titriyor ellerini tutamadığımda, pek sevdiğim sakallarının üzerine bir buse kondurmadıkça eksik hissediyorum kendimi, son parçası eksik puzzle gibiyim. Neredesin bunca yıl sonra kavuştuğum, kalbimin sevgilisi, ruhumu can katanım, nefes alışlarımın nedeni. Hadi bir an önce iyileş, can katalım canlarımıza, hadi bir an önce koş sevgiline doğru yürümeyi yeni öğrenen bir çocuk heyecanıyla.” gibi. Kusura kalma sevdiğim, senin gibi yazamıyorum, dökemi...

Ruhunun bedenine sığmadığı, dizlerinin bedenini taşımadığı, gözlerinden yaşların hiçbir neden yokken süzülegeldiği, telefonu açmaya üşenmekten ziyade dakikalarca konuşmanın zor geldiği, otobüse binip varman gereken yere yığınla durak olmasına rağmen otobüsteki insanların sanki seni boğazlamaya çalıştığını düşünerek ilk durakta indiğin, kaldırımda yürürken arkadaki insanların seni kovaladığını, karşındaki insanların seni üzerine üzerine geldiğini hissettiğin bir an gelir ve o an ruhunu bedeninden ayırıp başka bir diyara uçurmak istersin. Bir büfeye girersin, o kadar cahilsindir ki ne isteyeceğini, nasıl isteyeceğini bile bilemezsin. Bana sert bir içki dersin, sanki bara girmişsin de barmenden bir bardak alkol istermiş gibi, büfeci anlamamıştır seni, senin o anki ruh halini, ilk defa alkol alacağını. Ne istediğini anlamak için sorular sorar sana. Sesini yükseltirsin ilk defa, cahilliğini bağırarak örtmeye çalışırsın, normal bir durumda senin bu agresif tavrına pabuç bırakmayacak b...