SESSİZ KAVGA

Gözlerimi açıp tavana uzun uzun baktığım her sabah biraz daha benden uzaklaşıyor buluyorum beni. Kendime gelebilmek için, yoğun bakımda babamın başında beklerken doktorun bana telkiniyle, gözlerimi kırpmadan minik ekranda sürekli değişen sayıların 70’den aşağıya düşüp düşmediğini kontrol ettiğimi anı düşünüyorum. Eğer aşağıya düşerse doktoru acilen çağırmam gerekirdi. 70’e yaklaştığı anlarda ayağa kalkıp doktora 1 saniye daha erken haber verebilmemin hesaplarını yapıyordum. Babamı çaresizce o yatakta yatarken düşünmek dik durma kabiliyeti kazandırmıştı bana. Şimdi amaçsızca tavana bakınırken kendime gelebilmek için kullandığım acı verici bu sahne bile beni hayata bağlamaya, kendime gelmeye yetmiyordu.

Sabah soğuk su ile duş almamdaki ana neden elektrik faturasını yatırmamış olmam olsa da bunu kendime gelebilmek için yapmış olduğum da söylenebilirdi. Soğuk su bedenimde aşağıya doğru akarken ısınıyordu. Ilık suyla duş yapabilecek bir insan için yeterli derecede ısınıyordu hem de. Aynada kendime baktığımda sakalsız yüzüm ne kadar da sert ve yaşlı görünüyordu. Hâlbuki genelde sakallar insanı sert ve yaşlı göstermez miydi? Babaanneme benzettiğim gözaltımdaki torbalarım daha da artmıştı düne göre, daha da mordu. Uyuşturucu kullanmıyordum, kendi varlığımdan daha etkili bir uyuşturucu var mıydı ki?

Her sabah yanından geçerken kendimi zorlayarak kolay gelsin demek için zorladığım ama bir türlü dilimden kelimeleri çıkartamadığım sokak temizlikçisinin yanından hızla geçtim. Benim hiç farkımda olduğunu sanmıyorum. Ben ise her sabah çıkarken ona “günaydın” demeyi düşünürken, yanından geçerken lal oluyordum. Yarın sabah söz diyordum kendi kendime ama beceremiyordum.

Konuşmak ne kadar zor bir zanaat, kendisini konuşarak anlatabilen insanlara derin hayranlık duyuyorum. Susarak derdimi anlatmak isteğim ise başlı başına bir ütopya. Bugün yine kavga ettim benle beraber. Birisi yine sustu, hiç cevap vermedi. Diğeri bağırdı çağırdı. Susan, karşı tarafı sessizliğiyle daha da sinir etti. Konuşan, susanı yerin dibine soktu. Bu durumda ne susan ne de konuşan, ne haklı çıktı ne de tatmin oldu kavganın sonundan. Koca bir hiç açığa çıktı bu anlamsız kavgadan.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel bera...
Devamı

MUTLULUĞU ARAMA HAKKI

“Tüm insanlar eşit yaratılmışlardır; Yaradan’ları tarafından bağışlanmış, belli bazı vazgeçilemez haklara sahiptirler; yaşam, özgürlük ve mutluluğa erişme hakları da bunların arasındadır.” Amerikan Bağımsızlık Bildirgesi. 4 Temmuz 1776.   O zamanlar orta 3, şimdilerde ise 8. sınıf diyebileceğimiz seviyede ilk defa vatandaşlık dersinde duymuştum bu metni. Sınıfın inek öğrencisi ve başkanı olarak bir türlü ezberleyemediğim bu maddeyi benden hiç şüphelenmeyeceklerini düşünerek elime yazmış ancak kopya çekerken yakalanmıştım. Sonrasında öğretmenimin kulağımı çekmesi, dahası hem onun hem de veli toplantısında söylmesine istinaden ailemin güvenini yitirmek benim için çok üzücü olmuştu. Belki de bunun için bu maddeyi hiç unutamıyorum.   Ergenlikte veya gençlik çağlarımda mutluluğu aramanın pek de derdinde değildim. Bilakis mutsuzluktan beslenirdim. Çektiğim acıların bana has olduğunu düşünürdüm. Acıyla kastım ne olabilir ki zaten, doğduğum topraklardan ötürü acıya zaten alış...
Devamı

KOCA GÖBEKLİ ADAM

Kahverengiye yakın geniş paçalı pantolonunun paçalarını dizlerinin hafif altına geçecek şekilde özensizce katladı. Beyaz saçlarının neredeyse yarısı dökülmüş, geri kalan yarısı da yuvarlak kafasında orantısız biçimde dağılmıştı. Kısa boyunu olduğundan daha kısa, koca göbeğini olduğundan daha fazla gösteren, belinin içerisine sıkıştırdığı krem rengi polo yaka tişörtünün koyu kahverengi çizgileri vardı.1 metreden çok da fazla olmayan, dibindeki “Müjgan isimli tekne ile yıldız ve hilalin olduğu diğer tekne arasında yer alan ufak iskelenin en sığ kısmına oturdu ve ayaklarını suyun içerisinde hafifçe oynattı. Tişörtünün cebinden uzun Tekel 2001 paketini ve çakmağını çıkarttı. Yarısı içilmiş paketin içerisinden bir dal sigara aldı. Kilolu boynu el verdiği kadar kafasını öne eğdi, sol eliyle siper etti ve sağ eliyle sigarayı yakmaya çabaladı. Sağa döndü, sola döndü, el değiştirdi, boynunu aşağıya eğerken kendini iyice zorladı ve sonunda sigarasını yakmayı başardı. Bu başarının şerefine il...
Devamı