İskender'in Dünyası

İnce belli çay bardakları var yani hani, bugün ona 4 şeker attım. Eskiden de böyle yapardım hatırlar mısın? İçkim yok, sigaram yok, karıya kıza düşkünlüğüm yok, bir kötü alışkanlığım bu olsun, bir keyfim bu var deyip çaydan ziyade şerbete benzeyen sıvıyı içerdim. Önemli olan çay içmek mi yoksa keyif veren bir sıvı içmek mi?   Bugün aklıma geldin yine. Göğün, kendisiyle özdeşleşmiş mandalina rengine döndüğü bir akşam Bodrum Kalesi’nin kenarından sahil boyunca bana yürüyüşünü anımsadım. Hafif rüzgâr, ruhun ve ruhum gibi savrulmaya çok meraklı dalgalı saçlarını nasıl da uçuşturuyordu. Yüzünde toparlanıyordu bazen saçların, sen de, sağ elime tam oturan sol elinle saçlarını arka tarafa götürmeye çalışıyordun. Gayri ihtiyarı sol kaşının şakağına yakın kısmına hafifçe dokunduruyordun. Dudaklarım oraya ilk defa dokunduğunda, ağladığını anımsıyor musun? Hatırlıyor ve oraya her dokunduğunda o ilk günkü heyecanı yaşıyordun sen de, kim bilir?   Bir yandan saçlarınla boğuşurken, ne olur n

Size dünüm nasıl geçti onu anlatacağım. Ara sıra sohbetlerimiz esnasında diyorum ya, yazdıklarımın hepsini yaşamış olamam, elbette içerisinde kurgu da var diye. Buyurun size kurgusuz, betimlemesiz, düz bir yazı.   Dünü anlatmadan önce, evvelsi gün ile başlamak istiyorum. Pazartesi günü akşamüzerine doğru elimdeki işi bitirmeye çalışırken vaktin dolduğunu fark ettim. Ertesi sabah da devam edebilirdim ancak o anki konsantrasyonla bir an önce bitirmek istedim ve bunun için mesaiye kalmam gerekiyordu. Atahan’a mesaj attım, eğer müsaitse onda kalmak istediğimi söyledim. Hiç tereddüt etmeden kabul etti o da sağ olsun.   İşlerimi tamamladıktan sonra arabaya bindim ve beş dakika mesafedeki yaşadığı siteye doğru yola çıktım. Siteye varmadan önceki son kavşaktaki ışıklarda bir tırın yanında durdum. Normalde sağ tarafa dönecekti, ben de sağa dönecektim. Dönüş alanı ikimiz yan yana geçecek şekilde son derece yeterliydi. Yeşil ışık yandı, ben de tırla beraber hareket ettim ve tır aniden