İskender'in Dünyası

O an yaşadıklarını gelecekten bir gözle bakabilse keşke insan, böyle çok daha güzel olmaz mıydı, daha az mutsuz, umutsuz olmaz mıydı insan? Şarkı isminde de geçtiği üzere anlamak zaman alıyor bazen tıpkı aşağıda yazmaya çalıştığım gibi.   Yıllardır alamadığım nefesim oldun, sınırsız alabileceğim tertemiz havam olduğunu, oksijenin ciğerlerime dolduğunu, oradan kanıma karışıp bana enerji olduğunu, hayata koşarak erişebileceğimi sandım. Hâlbuki hasta yatağımda yatarken beni iyileştirmeye çalışan bir tüp oksijenden başka bir şey olmadığını, bittikten sonra uzaklaştığını anladım.   Sonu belli olmayan bir trafikte kaldığımda yolumu açanım oldun, beni ulaşacağım yere kadar götüreceğini, her zaman varacağım noktaya ulaşmak için kısa yolum olacağını sandım. Hâlbuki kendi yolunu açmaktan başka bir şey yapmadığını, hızla uzaklaştığını, sen gözden kaybolduktan sonra anladım.   Daha önceden hiç kullanmadığım kol saatim oldun, zamanımın ne kadar değerli olduğunu, seninle geçen saatlerin

İki musluk vardı önümde; birisinden su görünümlü, aldatıcı bir zehir akardı. Hafif ılıktı bu su, sıcak yaz günlerinden vücudunuzun sıcaklığını ne kadar hoş dengelerdi, suyun altından hiç çıkmak istemezdiniz. Hâlbuki o su bir zehirdi, yavaşça derinize nüfuz ederdi. Ne olduğunu anlamadan sonsuza kadar nefes alamaz hale gelirdiniz. Diğer musluktan ise kaynak suyu akardı. Su çok soğuk gelirdi önce, bir damlası vücudunuza değdiğinde kaçacak yer arardınız. Biraz suya alıştıktan sonra ise ileri derecede yanık olsa da bedeniniz suyun altına girdiğiniz zaman hepsini alır götürürdü. Canınızı yakan, izlerini sizde bırakan o alevler, o suyu gördüğü zaman kaçacak yer arardı, keşke yanarken o su olsaydı yanımda derdiniz. O olsaydı, yanmazdınız, tabi ilk soğuğundan kaçmazsanız.   İki tablo vardı önümde; birisinde altın oran vardı. Bu oran sizi cezbederdi, saatlerce nefes almadan, göz kapaklarınızı kırpmaktan korkarak ona bakardınız. Adımlarınız sizi tabloya daha da yaklaşmaya iterdi, yaklaştıkça