BEN BİTTİM
Sigaranın dumanını üfleyiş biçiminden anlamalıydım o gün başıma gelecekleri. Öyle bir üfledin ki dumanı, dans ediyordu sanki duman, yüzüne hafifçe vuran ay ışığı kumral tenine değerken, ağzından çıkan ilk duman kitlesi, orta kalınlıktaki, vişne rengi rujla beraber enfes görülen alt dudağını dansa kaldırıyordu. Büyük bir hevesle karşılık verdi alt dudağın, eskiden ilkokulda öğrenciler için düzenlenen “çay” lardaki kızların erkekleri mahcup bekleyişinden eser yoktu. Bunu gören alt dudağının yarı kalınlığındaki üst dudağın, ben de burayım beni de ihmal etme der gibi dumana sırnaştı ve böylece başladı dudaklarınla duman arasındaki dans. Bakakaldım öylece sana, o kadar neşeliydin ki dumanla dans ederken, hayran olduğu çocuğu bilye oynarken izleyen kız gibi attı yüreğim. Bir yandan seni ilk defa bu kadar neşeli gördüğüm için şaşkın şaşkın gülümserken diğer bir yandan da ne oldu acaba diye içim içim kemiriyordu. Bilmezsin ama normalde kemirme duygusunun ağır basması gerekirken seni mut