SÖYLENECEK ÇOK ŞEY VAR

İki musluk vardı önümde; birisinden su görünümlü, aldatıcı bir zehir akardı. Hafif ılıktı bu su, sıcak yaz günlerinden vücudunuzun sıcaklığını ne kadar hoş dengelerdi, suyun altından hiç çıkmak istemezdiniz. Hâlbuki o su bir zehirdi, yavaşça derinize nüfuz ederdi. Ne olduğunu anlamadan sonsuza kadar nefes alamaz hale gelirdiniz. Diğer musluktan ise kaynak suyu akardı. Su çok soğuk gelirdi önce, bir damlası vücudunuza değdiğinde kaçacak yer arardınız. Biraz suya alıştıktan sonra ise ileri derecede yanık olsa da bedeniniz suyun altına girdiğiniz zaman hepsini alır götürürdü. Canınızı yakan, izlerini sizde bırakan o alevler, o suyu gördüğü zaman kaçacak yer arardı, keşke yanarken o su olsaydı yanımda derdiniz. O olsaydı, yanmazdınız, tabi ilk soğuğundan kaçmazsanız.
 
İki tablo vardı önümde; birisinde altın oran vardı. Bu oran sizi cezbederdi, saatlerce nefes almadan, göz kapaklarınızı kırpmaktan korkarak ona bakardınız. Adımlarınız sizi tabloya daha da yaklaşmaya iterdi, yaklaştıkça büyülenme oranınız artardı, kalbiniz daha hızla çarpardı. Bakışlarınızın tesirinde kalan tablo yere düşerdi, birkaç saniye öncesine kadar eşi benzeri olmayan bir şaheser olduğunu düşündüğünüz tablonun arkasında sıradan bir fotokopici reklamı olduğunu görürdünüz. Bu aslında var olan eşsiz güzellikteki bir tablonun bir kopyasıdır ve tamamen bir hayal kırıklığıdır. Diğer tablonun sizi cezbetmesi için bir neden yoktur. Sıradan bir tablodur, altın orana sahip değildir. Ancak baktıkça tablodaki orijinallikleri de fark edersiniz, daha da yaklaşırsınız ve eşi benzeri olmayan fırça darbelerine hayran kalırdınız ve dünyada sadece bir tane olan o eseri dünya gözüyle görebildiğiniz için kendinizi çok şanslı hissederdiniz.  
 
İki çift göz vardı önümde; birisi mavi, yeşil arası pas parlaktı. Işıltısına kapılmamanıza imkân yoktu. O an dese ki size “Nefese ihtiyacım var, verir misin biraz?”, “Ben kullanmıyorum, al hepsi senin olsun.” derdiniz. O da alırdı hiç çekinmeden, alırdı ve nefessiz kalıp ölürdünüz, o parlak çocuk edasıyla neşeli, sevgi dolu bakan gözler sizin katiliniz oluverirdi. Diğeri ise sıradan kahverengi bir çift gözdü. Parlamıyordu, bilakis bir hüzün vardı bakışlarında. Kaçmak isterdiniz, zaten yeterince karanlık olan ruhunuza, daha da kasvet katmasından korkardınız. Bir yandan da yardımsever tarafınız ağır basar ve “Nefes almaya ihtiyacın var, vereyim mi biraz?” derdiniz. O ise “Benim nefesimi paylaşabiliriz.” derdi. O an karanlık ruhunuz aydınlığa döner ve ömrünüze ömür katıldığını hissederdiniz.
 
Söylenecek çok şey var ancak sizin için bazen bir musluk, bazen bir tablo bazense bir çift göz konuşur. Size ise onların ve Yağmur’un sesini dinlemekten başka hiçbir şey düşmez.      

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı