BİRBİRİMİZE KARIŞTIK

O’nun elini tuttum bugün. Haylaz bir çocuk gibi dudaklarını büzdü önce, rujsuz dudakları birbirleriyle hemen hemen aynı boyutlardaydı ancak öylece kaldı. Çenesinde minik minik çukurlar oluştu. Sol gözünün önüne kıvırcık bir perçem saç geldi. Yağmur yağmaya başladı, öylece bana baktı, ben de bakmaya çalıştım. Korktum, gözlerindeki karanlıktan, içine girip kaybolmaktan, hayatı bu kadar hiçe saymasından, insanları sevmemesinden, her an gidecekmiş gibi durmasından, meydan okumasından, her an kavgaya hazır olmasından. Korkumla yüzleşmeye çabaladım, gözlerinin içerisindeki karanlığa girmeye, onunla savaşmaya karar verdim. Bunu yapmaya çalışırken karnımın ağrıdığını hissettim, arka arkaya fincanlarca kahve içmiş gibi çarpıntı tutmaya başladı, kalbim ağzımın içinde, şakaklarımda, her yanımda aynı çarpıntıyla atmaya başladı. Karanlığa gözlerim alışmaya başladı, siyah iple beyaz ipi hala ayırt edemiyordum ancak yürüdüğüm yolun neresi olduğunu anlayabiliyordum.

Bu sefer o korktu, gözlerini gözlerimden kaçırdı, başını omzuma yasladı. Sarıldım, saçlarını okşamaya başladım. Bedenim kalp şeklinde atarken onun ruhunda gezinti yapmaya devam ettim. Çok yalnızdı, Yağmur’da yalnızdı, yağıyordu ama boşa gidiyordu, kimse biriktirmiyordu onu, önünde durup baraj kuran yoktu. Bir yerden sonra kanalizasyona doğru akıyordu. Bunun için bir yandan önünde kimse duramadığı için kendisini güçlü hissediyordu ancak diğer yandan sonunda kanalizasyona karıştığı için kendisini herkesten uzak durması gereken bir pislik gibi hissediyordu. Yağmur durdu. Ona daha sıkı sarıldım, sandım ki ona ne kadar sıkı sarılırsam o kadar kolay ulaşacaktım aydınlığa o karanlık bakışlarından. Ne kadar sıkı sarıldıysam o kadar uzaklaştı benden, tekrar gözlerime bakmaya başladı.

Derin bir nefes aldım, yüzünün sağ tarafında, üst dudağının bir parmak kalınlık kadar üstündeki küçücük bene baktım. Onun yerinde olmak istediğimi anladım, onun bir parçası olmak istediğimi, onunla beraber uyumak, onunla beraber gülmek, ağlamak, yüzü yıkamak, koşmak, bağırmak, sınavda kopya çekmek, düğünde dans etmek, güneş gözlüğü takmak… Ona dair her anda olmak istediğimi o küçücük nokta vurdu yüzüme. Ne kadar çaresiz olduğumu hissedince gülümsedim, bana baktı, neden gülümsediğimi merak etti. O da zor olsa da gülümsedi. Bir acısı vardı, henüz ulaşamadığım, benimle paylaşamadığı bir acısı vardı. Bulamıyordum ancak bulacaktım bir gün.

Bu sefer ben başımı göğsünün üzerine koydum, sakallarıma oynamaya başladı. Kalbinin atışının hızlandığını hissettim ve sonrasında sol yanağımda bir ıslaklık, oradan sakallarımı geçerek dudaklarıma değdi. Ruhunun derinliklerinden akanları bıraktı bana. Ben de kendimi ona bıraktım.


Birbirimize karıştık, ne olduğunu anlamadan, hiç ses çıkarmadan… 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı