BİRDEN GELDİN AKLIMA


Neden somurtmayı tercih ediyorsun? Sana dair aklımdaki karelerde nedense yüzün asık. Yaşamayı mı sevmiyorsun yoksa insanları mı? Somurtmanın, önceleri insanlara “etkileyici, çekici, gizemli” gelen sonrasında bir damla gülümsediğin zaman o tarz halinden eser yok şimdi dedirten garip bir yüzü olduğunu bilmiyor musun? İnsanları önemsemediğini, senin hakkında ne düşündüklerini önemsemediğinin fazlasıyla farkındayım. Onlar için de yap bunu demiyorum, gülümse, kendin için gülümse en azından azıcık da olsa.

Bir gün, ben hiç olmayayım olur mu? Benim gözlerimle bak kendine. Somurttuğunda artan gözaltı torbalarına, sıkıntıdan iki elinle atkuyruğu yapmaya çalıştığın, senin ruhun gibi isyankâr gelip baş edemediğin, sonra dokunmaya doyamayacağım geniş sağ omzuna alıp uçlarını çekiştirdiğin kıvırcık saçlarına, geçen gece rüyamda gördüğüm, o an bile bu kadar parlaksa, gülümsediğinde insanın başını döndürebilecek ışıltıda, dünyaya meydan okuyan, bir o kadar da ürkek gözlerine… Sonunda tutabilme şansım olsa dünyanın yürünebilecek en uzak noktasına sırf bu şevkle koşarak gideceğim narin ellerine, hiç sevmediğin ismimi bir defa olsun duyabilmek için bir ömür duymamaya razı olduğum, en özel günlerde bile sürülmeyecek kadar parlak duran dudaklarına, aynaya baktığında senin bile göremeyeceğin o haylaz ruhuna. Ah bir bakabilsen, görebilsen de anlasan beni. Ben bir çorak toprağım, Yağmur’a hasretim, bunu anlayabilsen keşke.

Açlıktan şekerim düştüğünde, benzer biçimde her insanda olduğu gibi yemek yeme, tatlı tüketme ihtiyacımı hızla karşılamaya çalışırım bugün öğle vakti olduğu gibi. Yemeği alıp yerime oturduğum zaman nefessizce çorbayı içmeye başladım, daha diğer yemeklere kaşık daldırmadan, çorbanın ortasındayken birisi ismini fısıldadı kulağıma, öylece kaldım. Açlık hissi kendini bir anda son zamanlarda olduğu gibi karın ağrısına bıraktı, koca bir kalp olarak atmaya başladım tekrardan. Sonra da son zamanlarda sürekli dinlediğim şarkıyı mırıldanmaya başladım;



“Birden geldin aklıma yakıverdin ışıkları

Hayret ettim kalbime bazen mutluluktan”

 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı