SESSİZ KAVGA

Gözlerimi açıp tavana uzun uzun baktığım her sabah biraz daha benden uzaklaşıyor buluyorum beni. Kendime gelebilmek için, yoğun bakımda babamın başında beklerken doktorun bana telkiniyle, gözlerimi kırpmadan minik ekranda sürekli değişen sayıların 70’den aşağıya düşüp düşmediğini kontrol ettiğimi anı düşünüyorum. Eğer aşağıya düşerse doktoru acilen çağırmam gerekirdi. 70’e yaklaştığı anlarda ayağa kalkıp doktora 1 saniye daha erken haber verebilmemin hesaplarını yapıyordum. Babamı çaresizce o yatakta yatarken düşünmek dik durma kabiliyeti kazandırmıştı bana. Şimdi amaçsızca tavana bakınırken kendime gelebilmek için kullandığım acı verici bu sahne bile beni hayata bağlamaya, kendime gelmeye yetmiyordu.

Sabah soğuk su ile duş almamdaki ana neden elektrik faturasını yatırmamış olmam olsa da bunu kendime gelebilmek için yapmış olduğum da söylenebilirdi. Soğuk su bedenimde aşağıya doğru akarken ısınıyordu. Ilık suyla duş yapabilecek bir insan için yeterli derecede ısınıyordu hem de. Aynada kendime baktığımda sakalsız yüzüm ne kadar da sert ve yaşlı görünüyordu. Hâlbuki genelde sakallar insanı sert ve yaşlı göstermez miydi? Babaanneme benzettiğim gözaltımdaki torbalarım daha da artmıştı düne göre, daha da mordu. Uyuşturucu kullanmıyordum, kendi varlığımdan daha etkili bir uyuşturucu var mıydı ki?

Her sabah yanından geçerken kendimi zorlayarak kolay gelsin demek için zorladığım ama bir türlü dilimden kelimeleri çıkartamadığım sokak temizlikçisinin yanından hızla geçtim. Benim hiç farkımda olduğunu sanmıyorum. Ben ise her sabah çıkarken ona “günaydın” demeyi düşünürken, yanından geçerken lal oluyordum. Yarın sabah söz diyordum kendi kendime ama beceremiyordum.

Konuşmak ne kadar zor bir zanaat, kendisini konuşarak anlatabilen insanlara derin hayranlık duyuyorum. Susarak derdimi anlatmak isteğim ise başlı başına bir ütopya. Bugün yine kavga ettim benle beraber. Birisi yine sustu, hiç cevap vermedi. Diğeri bağırdı çağırdı. Susan, karşı tarafı sessizliğiyle daha da sinir etti. Konuşan, susanı yerin dibine soktu. Bu durumda ne susan ne de konuşan, ne haklı çıktı ne de tatmin oldu kavganın sonundan. Koca bir hiç açığa çıktı bu anlamsız kavgadan.



Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı