FARKINDA DEĞİLSİN (2)*

Bugün sana daha da yaklaştım, bir karış vardı aramızda, aramızdaki mesafeyi kısaltmaya çalışıyorum ve sen bunun farkında değilsin.

Sana bakan tüm gözleri kör etmek istiyorum, sadece sana bakmak, gözlerinin bakarak seni keşfetmek istiyorum ve sen bunun farkında değilsin.

Yaşımın başında üç rakamı olmasına rağmen hala daha sanki başında bir rakamı varmış gibi davranıyorum ve sen hala bunun farkında değilsin.

Sesini duyan tüm kulakları kesmek istiyorum, duymaktan asla bıkmadığım şarkı gibi sesin, seni sonsuza dek dinlemek istiyorum ve sen bunun farkında değilsin.

Uyumuyorum günlerdir, uyuyamıyorum değil, rüyamda seni görememekten korkuyorum, rüyamda da olsa o mahcup gülümsemeni görememeye tahammül edemiyorum ve sen bunun farkında değilsin.

Bilinçsizce uykuya daldığımda, o birkaç saatlik boşluk geçtikten sonra büyük bir pişmanlıkla uyanıyorum. Kendime ihanet ettiğimi hissediyorum, nefes alamadan yaşayabilir mi insan? Seni göremediğim bir an hayati fonksiyonlarımı yerine getirmemiş sayıyorum kendimi ve sen bunun farkında değilsin.

Doya doya bakamıyorum ya sana, sen olmadığında oturduğun yere bakıyorum, oradasın benim için, seni ilk gördüğüm yerdesin hep. Dünyaya gözlerini yeni açan bebek gibi etrafına afallamış gibi bakışını, yabancısı olduğun bu ortama nasıl alışacağını düşünürken yaşadığın umutsuzluğu senden daha fazla fark ettin ve sen bunun farkında değilsin.

Sen su içtikten sonra ben de su içiyorum. Alırken dokunduğun bir sonraki plastik bardaktan su içerken onu bana senin ikram ettiğini hayal ediyorum ve sen bunun farkında değilsin.

Gün be gün içimde yaşıyorum seni. Kocaman bir sen var bende ve sen bunun farkında değilsin…



*Gözyaşı dörtlemesinin ikinci yazısı

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı