ÇOK PİŞMANIM

Elimle şakaklarımdaki ıslaklığı sildiğim için o kadar pişmanım ki…

Nereden bilebilirdim ki beni son defa öptüğünü, dudaklarının bedenime değdiğini, şefkatle saçımı okşadığını, üzerimi usulca örttüğünü, ben uyuyana kadar başımda beklediğini.

İnsan nefes alırken de ölebiliyor bazen, öyle bir an geliyor ki canım dediğin, bebeğim dediğin bir anda senin katilin oluveriyor. Anlamlandıramıyorsun olanları, bebekten katil olabilir mi ki? Olabiliyor demek ki. Aşkın çiçeğin böceğin yalnızca kitaplardaki teorik olarak yazılmasından farklı bu derken bir de bakmışsın ki aslında sıradanlığın daniskasını yaşıyorsun.

Gözlerimden yaşlar akarken hayatımın anlamını yitirdiğimi düşünüyordum. Günlerdir ağlıyordum, yemek, içmek hak getire, yaşamımı devam ettirmek için zorla ağzıma tıkılan yemekleri de çıkarıyordum hemen. Ona olan aşkı hayatımın merkezine ne zaman koyduğumu bulmaya çalışıyordum ancak bir türlü bulamıyordum. Nasıl bu kadar acı verici olabiliyordu? Güneşimdi o benim ancak artık beni, aydınlatmıyordu günlerimi, ısıtmıyordu bedenimi. Kaskatı anlamsız, ne kadar da alışmıştım ona, halbuki o olmadan da nefes alabiliyordum. Demek ki gerçekten nefes almıyormuşum, gerçekten yaşamıyormuşum. Karanlıktaymışım da haberim yokmuş.

Çok zayıfladım, bitkin düştüm. Evet aşıktım, kitaplarda yazılı olanlardan çok daha fazla aşıktım. Bebeğimin beni canlı canlı mezara koymasına şaşıyordum. Dünyanın ondan ibaret olduğunu sanıyordum.

Ta ki çığlıklar atan ablamın haykırışlarını duyana kadar.

Elimle şakaklarımdaki ıslaklığı sildiğim için o kadar pişmanım ki annem, nereden bilebilirdim ki beni son defa öptüğünü, dudaklarının bedenime değdiğini, şefkatle saçımı okşadığını, üzerimi usulca örttüğünü, ben uyuyana kadar başımda beklediğini. Ben kalbimin durduğunu düşünürken meğerse ki senin kalbin, bir parçanın gözünün önünde eriyişine şahit olmaya daha fazla dayanamadı.

Anne ben çok iyiyim, senin nefes aldığını bildiğim her gün daha da iyi olacağım, lütfen geri dön demek için çok mu geç kaldım?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı