GİRDAP


Bir an oldu, mutlu portreler gördüm etrafımda. Birbirlerinin gözlerinin içerisine bakıp hiç konuşmadan, “bugün seni göremediğim birkaç saat ızdırap oldu bana, ne zamandan beri sana bu kadar tutkun oldum, sen yokken ne kadar da boş bakıyormuş gözlerim, nasıl da ruhumun derinliklerine işliyor gözlerin” ve daha nicelerini söyleyebilen bir çift gördüm. Bakışlarımı ondan kaçırdım, bu kez başka bir çift gördüm, diğer çifte göre sakin gibiydiler. Bununla beraber birbirlerine kenetlenme biçimleri, erkeğin kızın arkasından sarılıp kafasını sol omzuna koyması, kızın da sol eliyle bir yandan sevgilisinin göbeğindeki ellerini okşaması bir yandan da sağ eliyle sakallarıyla oynaması. Mutlu bir portre için çift olmaya da gerek yok. Herkese sataşan, yaşama sevincini her hücresiyle etrafına yayan arkadaşım da gözümden kaçmıyor. Sevgilisinden henüz ayrılmış olmasına rağmen mutsuzluğunu etrafına yaymayan, bilakis neşeli görünen arkadaşım ise beni kendisine hayran bırakıyor. İçten içe ben ne yapacağım bundan sonra sorusunu soruyordur mutlaka ancak o an sadece bulunduğu ortamın keyfini çıkartıyor. 

Çuvaldızı kendime batırırım ben hep, kendimi bazen o kadar çok eleştiririm ki yolda yürürken kendimle kavga bile ederim. Kıskanıyor muyum diye düşünüyorum onları, hayır diyorum. Kıskanmak değil bu, özenmek de değil. Hayat enerjimin onlara hiçbir zaman erişemeyeceğini biliyorum. Var olan kasvetli havam daha da etrafa yayılmaya başlıyor. Çevremdekiler neyin var diye sormaya başlıyorlar. Onların bu sorusuna cevap veremiyorum, veremeyince daha da somurtuyorum. Sorulan bir soruya cevap verememek ne kadar da kötü. Ki bu soruya, sorulan kişiden başka yanıt verebilecek kimse de yokken. Konuşacak kelime bulamıyorum. Kimisi bu suskun ve boş bakışlarımı, derin bulup, ne düşündüğümü merak eder. Keşke bir konu hakkında düşünebilecek yetiye sahip olabilseydim.       

Bir kayıktayım, bir girdap beni içerisine çekmeye çalışıyor. Her ne kadar ölümden korkmadığımı düşünsem de, hayatta kalma içgüdüsüyle ters yönde kürek çekmeye yelteniyorum. Birkaç denemeden sonra bırakıyorum öylece. Hayatta kalma iç güdüsü bile kollarımı çalıştırmaya yetmiyor. Kaçınılmaz son beni kendisine doğru çağırıyor, ben de ona doğru kürek çekmeye başlıyorum. 

Hızla girdaba doğru giderken bana seslendiğini duyar gibi oldum, kokun beni çağırıyordu. Sana doğru döndüm, bana el sallıyordun, gelsene yanıma diyordun. Aynada kendime bakabilecek durumda değildim ancak o anda kendime acıyan bir gülümseme attığımı fark ettim. Küreklere yeltenmedim bile, girdaba doğru giderken, senden hızla uzaklaşırken senden gözlerimi ayırmadım, kokunu içime çektim. Belki de ilk kez sana bu kadar uzun uzun gözlerimi kaçırmadan baktım, kokunu ilk defa ciğerlerimin her noktasında hissettim.  

Yok olmaya başladığım anda dünyaya dair hatırladığım sadece sen ve kokun vardı.  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı