HASTALIK

Bugün senin için afilli cümlelerim yok be kız. Özledim seni. Bir an gördüm sadece seni ve aşık oldum. Bir nedene ihtiyacım da yok zaten. Daha önceden hiç aşık olmuş muydum acaba? Sanmıyorum. Tıpkı şimdiki gibi hastalıklı hissetmemiştim daha önceden.

Fotoğrafına baktığım bir an ateşleniyorum, havale geçiriyor gibi hissediyorum, soğuk suyun altında duş alıyorum. Vücudumun ısısı dengelenecekken üzerimden akıp giden su ısınıyor, öylece karışıyor kanalizasyona. Küresel ısınmadan bir miktar da sen sorumlusun, ısıtıyor senin bakışların bedenimi, ben de dünyayı.

Sesini kulaklarımda duyduğum bir an başım dönüyor, düşecek gibi oluyorum, boşlukta hissediyorum kendimi. Ellerini arıyorum ama göremiyorum, senden başka beni ayakta kimsenin tutamayacağını biliyorum. Biri vardı ve o da sensin beni ayakta tutabilecek.

Uyuyamıyorum günlerdir, uykuya yenik düşüp de bir an senin yüzünün zihnimden gitmesini istemiyorum. Bir ömür boyunca bir sanat eserine bakıp yaşayabilir mi insan? Zihnimdesin sen hep ve her gün sana bakarak seni tekrar tekrar keşfediyorum. Sonsuz bir evrensin benim için çözülmeyi bekleyen.

Olur da bir an gaflete düşüp de gözlerim uykuya dalarsa, uyandığım anda karnımın ortasında bir ağrı hissediyorum, varlığının bir an olsun zihnimden uzaklaşması dakikalarca suyun altında kalmışım ve suyun üzerine çıkmışım gibi hızlı hızlı nefes almama neden oluyor ve karnımın ağrısı daha da artıyor.

Nefesim normalleşmeye başladığında bu sefer tekrar terlemeye başlıyorum, fotoğrafına bakıyorum yine ve bu döngü devam etmeye başlıyor.

Ne zamandan beri böyleyim bilmiyorum, ne kadar olmuştu seni görmeyeli, birkaç saat mi, yoksa gün mü? Ne zamandır böyle hastalıklıyım bilmiyorum. Doktora gitsem ve bunları anlatsam ne kadar da fazla ilaç verirdi bana değil mi? Halbuki normal bir insan gibi hayatıma devam edebilmem için bana sen lazımsın o ilaçlar değil.


İnsan hayatta kalma içgüdüsüne sahiptir, ben de sıradan bir insan olarak yaşamak, içinde bulunduğum bu hastalıklı durumdan kurtulmak istiyorum. Sen benim ilacım olmazsan benim yaşayabilmem ne mümkün?  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İDRİS BEYİN'İN MEYHANESİ

Çalıştığım yerden çok mutlu olduğumu söylemeliyim sizlere. Yazları dışarıya attığımız masaları saymazsak 7-8 masa sığdırabiliyoruz içeriye. Ortada ev tipi bir soba ki zaten bir evden farklı değil içerisi de. Ahşap, ara sıra cilalayarak bakmaya çalıştığımız masa ve sandalyeler, yöreyle özdeşleşmeye başlayan ama patronumuz İdris Bey’in ısrarla maviye boyamadığı, kahverengimsi yukarıya doğru açılır pencereler, ara sıra gıcırdasa da bizi asla yarı yolda bırakmayan eski ahşap döşemeler, duvarda asılı, özlemini yıllardır çektiğimiz ve bu duygudan mahrum kalmak için de ısrarla gitmediğimiz eski İstanbul’a ait birkaç siyah beyaz fotoğraf… İdris Bey dediğime bakmayın, ağız alışkanlığı. Gözünü seveyim İskender, ne beyi Allah aşkına, biz eski dost değil miyiz? Nereden çıkartıyorsun bu “Bey”’i der bana sıkılıkla. Ben de, sanki iş yeri dışında “Bey” diyorum, burası senin yerin ve burada patron sensin, işle dostluğumuz zedelenmesin derim ve işin içinden çıkılmaz bir tartışmaya gireriz.  Gel beraber
Devamı

ANLAMSIZ CÜMLELER

Anlamını yitiren cümleler arasında boğulduğumu hissediyorum. Gözümü onunla açmıştım ben hayata, ona “seni seviyorum” diyebilmiştim tüm kalbimle önceki sevgililerime söylemediğim üzere, sırf şu anda manasız gelen cümlelere ben de kurban gitmeyeyim diye. İnsan sevdiğine emin olup ondan sonra mı ben seviyorum der ki? Bunu düşünmeden kurdum sevgi sözcükleri ona. Meğerse ki benim kurduğum cümleler de buna kurban gitmiş de haberim yokmuş.  Şu anda uzandığım yatağımda arkadaşlarımın bana çaresiz bakan gözlerini görüyorum. Onların gözlerinin içerisine uzun uzun bakıp anlatıyorum derdimi zira konuşacak halim yok. Ne kadar süredir hastanedeyim onu da bilmiyorum. Yolunu, izini bilmediğim bir şehre geldiğimi hatırlıyorum onun peşinden. Daha düne kadar evimizi nasıl dekore edebileceğimizi konuşuyorduk, maddi durumumuz pek yoktu ama olabildiğince para biriktirmeye çalışıyorduk. Para gitmesin diye iş arkadaşlarım dışarı yemeğe giderken ben oturup tost yiyordum veya haşladığım patatesi ama onun
Devamı

ÖLMEK İÇİN ERKEN

Orada olmamın amacı, cuma gecesi alkolünün etkisiyle beraber gevşeyip kızlara laf atmak değildi ya da cesaretimi toplayıp kalbimi kıran dostuma mesaj atmak da değildi. İhtiyacım olan tek şey sigara dumanını ciğerlerimin dibine kadar çektikten sonra bir süre öylece durmak, nefessiz kalıncaya, gözlerimden yaşlar gelinceye kadar, sonra öksürüklerle beraber ciğerlerimi boşaltmak, yanan boğazımdan buz gibi birayı aşağı, mideme kadar göndermek, üçüncü biraya başladıktan sonra tuvalete gitmek, üçüncü bira bitmeden tekrar tuvalete gitmek, tuvalet kapısında beklerken içerideki seslerden tahrik olmak, terli biçimde içeriden çıkan çifte gülümsemek, yerime geçtikten sonra benden sigara isteyen gay'e bir de kulak arkası sigarası vermek, onun bana flörtöz bakışlarından kaçınmaya çalışmak ve sonrasında eğer bir sperm daha yaşam bulsaydı anne rahminde, iki çocuklu bir ailenin, kaç yaşına gelirse gelsin küçük çocuğu olacağı yerde ortanca çocuğu olacağı, ne ilk göz ağrısı, ne de evin küçük seviml
Devamı